Hotline Miami 2: Wrong Number

Merakla beklenen devam oyunu yasaklanma ihtimali, ertelenme haberleri ve çokça tartışma yaratan açılış sahnesinden sonra sonunda karşımızda: Tempo yine hızlı, her bölüm bir öncekinden daha zor, anlatım hala sürreal, hala retro ve müzikler tabii ki 80’lerden. 8-bit’in imkan verdiği ölçüde kana bulanmış halde yola kaldığı yerden devam ediyor Hotline Miami 2: Wrong Number.

Nedir, ne değildir diyenler için önceki oyun Hotline Miami kuşbakışı perspektife ve piksel grafiklere sahip, korkunç hızlı ve acımasız yapısıyla sinirleri yıpratan derecede zor, fakat bir o kadar da bağımlılık yapıcı bir bağımsız aksiyon oyunu. Başrol ise telefondan aldığı şifreli mesajlar doğrultusunda hareket eden ve hayvan maskeleri takan bir seri katil. Sektörün büyük çoğunluğu başkalarını öldürmeye çalıştığımız oyunlardan oluştuğu için yorumum zaten tuhaf gelmeyecek ama, açıkçası oyun gerçekten eğlenceli; mekanikleriyle, tasarımıyla, atmosferiyle ilk oyun ününü kesinlikle hak ediyor. Zaten devam oyunu da hikayesi hariç kabaca ilkiyle aynı oyun.

Azılı hayranları Wrong Number hazırlanırken yapımcılardan ilk oyun üzerinde hiçbir değişiklik yapılmamasını istese de bizi birtakım yenilikler bekliyor. Wrong Number’da ilk göze batan farklılık birden fazla karaktere ve böylece birden fazla öyküye sahip oluşumuz. Bu yenilik sadece Jacket’in gözünden anlatılan hikayenin rahatsız edici ve gerçekdışı doğasını baltalasa da bu sefer ortaya daha ilgi çekici bir olay örgüsü çıkarmayı başarmış Söderström-Wedin ikilisi. Örneğin maskeli katilden önceyi konu alan bölümlerde “50 Blessings” örgütünün kökenini ve maskelerin orijinal sahiplerini görme fırsatı yakalarken diğer bölümlerde ise katilin hayatını araştıran bir yazarı ve Jacket hayranı bir katil grubunu kontrol ediyoruz. Her yeni bölüm iç içe geçmiş olay örgüsünü farklı bir karakterle ilerletiyor ve HM2 ilk oyunda maskelerin yarattığı oynanış çeşitliliğini karakter yelpazesiyle dolduruyor.

 

Wrong Number’da oynanış özünü korusa da eski sürükleyiciliğini biraz yitirmiş. Bölüm tasarımları hala başarılı, toplamda on üç farklı karakter oyuncuyu çeşitli tarzlar kullanmaya teşvik ediyor ve her kat size farklı seçenekler sunarak lineerliği kırıyor, fakat silah mekanikleri yakın mesafe dövüşün yerini büyük ölçüde almış. Öne çıkan mekaniklere ise bolca pencere ve geniş bölüm tasarımları arka çıkıyor. Bu stil değişimi yüzünden combo ve böylece yüksek puan yapmanın zorlaşması bir yana, düşmanları yuvalarından çıkarıp teker teker haklamaya çalışmak cidden yorucu. Özellikle de ekranın göremediğiniz yerlerindeki düşmanlar yüzünden ölmeniz ve sürekli shift kullanmak zorunda kalmanız ilk oyunun aksine zorluğu bir miktar sahte kılıyor. Yine de genel manada tüm bunları oynanışta bir gerileme olarak değil, oyun tarzında bir değişiklik olarak görüyorum.

Neyse ki ikili önceki oyunda yarattıkları güçlü atmosferi ustaca sürdürmüş; Hotline hala neon, tekno, suç, 80’ler, şiddet ve Miami karışımı bir uyuşturucu. Başına ilk oturduğunuz an oyun sizi yakalıyor ve uzun süre emri altında bırakıyor, belki yapmak istemeyeceğiniz şeyleri yaptırıyor ve görmek istemeyeceğiniz şeyler gördürüyor. Serinin büyük başarısı da bu sürükleyiciliği yazılı diyalog ve 8-bit grafik kullanarak ortaya koyabilmesi. Bu başarıda en büyük payı olan etken ise hiç kuşkusuz müzikler. İlk oyundan tanıdığımız Perturbator, Jasper Bryne ve M.O.O.N.’un da içinde yer aldığı soundtrack o kadar etkileyici ki tüm bunları yazmayıp seriyi sırf müzikleri için bile önerebilirdim.

Hotline Miami’nin devamı gelmeyecek ama Dennaton bunun telafisini bahar aylarında gelecek olan kullanıcı dostu bölüm editörüyle yapıyor ve ekliyor “Eğer istersen Hotline Miami 3’ü kendin yapabilirsin”. Oyunu yeterince zor bulmadığını söyleyebilecek cesaret ve yeteneğe sahip oyuncuları ise hikaye bir kez tamamlanınca açılan “Hard Mode” bekliyor. Düşmanları alt etmenin zorlaşmasına ek olarak kilitlenme mekaniği de Hard Mode’da oyundan kalkıyor. Oyunun masaüstü bilgisayarların yanında PS3, PS4 ve PSVita için çıktığını da belirteyim.

İlk oyun gibi bir şaheser değil, belki ilk oyundan çok da farklı olmadığı için değerli değil, ama kesinlikle oynanmayı hak eden bir devam oyunu. Oturmuş oynanışıyla, baştan sona tasarımıyla ve müzikleriyle ikinci oyun hala çok güçlü, Hotline Miami hayranları için de tatmin edici hikayesiyle seriye yerinde bir nokta koyuyor. Yer yer çizgiyi cidden aşan Hotline Miami ve halefi basitçe şiddeti mi yüceltiyor, yoksa sürükleyici oynanışın ardında içe dönük bir eleştiri mi var, kararı oyuncuya bırakıyorum.